Baby is er en als ouder ben je dolgelukkig. Je leven, je gedachten, je gesprekken, je huis, je nachten, ... alles wordt beïnvloed door de aanwezigheid van je baby.
Van minnaars zijn jullie geëvolueerd naar ouders en ook in jullie relatie is er heel wat veranderd. Als moeder ben je erg vermoeid, de baby is volledig afhankelijk van jouw zorgen en de eerste maanden wijd je je dan ook volledig hieraan. Je leven ziet er heel anders uit dan voor de geboorte.
Het is daarom niet verwonderlijk dat de papa zich wel eens uitgesloten voelt en soms zelfs jaloers is. Des te meer als de moeder gekozen heeft voor borstvoeding. Prolactine, het hormoon dat vrijkomt tijdens de melkproductie is bovendien allesbehalve bevorderlijk voor het libido. Het feit dat de baby de eerste maanden in jullie kamer slaapt, is uiteraard ook niet stimulerend voor jullie intimiteit. De grote vraag is daarom hoe men toch terug leven kan blazen in de relatie ondanks de baby's aanwezigheid, ondanks de vermoeidheid...
Om daartoe te komen, moeten zowel de vader als de moeder de nodige inspanningen leveren. De moeder moet aanvaarden dat ze haar baby soms aan een familielid, een vriendin of een babysitter moet toevertrouwen om wat tijd met haar partner door te brengen: een avondje naar de film, samen uit eten, een feestje met vrienden,...
Het is de taak van de vader om zijn partner aan te zetten om ook eens aan iets anders te denken dan de baby en haar activiteiten voor te stellen die haar gedachten kunnen verzetten. Bij voorkeur activiteiten samen met hem die de moeder helpen om geleidelijk aan ook tijd zonder de baby door te brengen. Op die manier kan je als het ware je relatie na een tijdje terugvinden. Als je baby er is, is dat toch omdat er in de eerste plaats een relatie was.
Communicatie is hierbij erg belangrijk. Door veel te praten, kunnen jullie alle moeilijkheden overwinnen en begrip opbrengen voor elkaars gevoelens.
Het is belangrijk dat je tijd neemt voor jezelf en voor je relatie zonder je schuldig te voelen. Het is zowel voor jullie als voor jullie kinderen wenselijk en belangrijk dat jullie aan jullie relatie blijven werken. Er is dus geen reden om je als moeder onwaardig te voelen of om jezelf te verwijten te maken omdat je je baby enkele uren, en later misschien enkele dagen, “achterlaat”.
Een namiddagje winkelen, een bezoek aan de kapper, wat tijd nemen voor een vrijetijdsbesteding of om te sporten: het zijn allemaal dingen die een jonge moeder goed kunnen doen. Door af en toe aan jezelf te denken, jezelf een pleziertje te gunnen, je mooi te maken voor jezelf of om je partner te behagen, het helpt allemaal om de dagelijkse vermoeidheid beter te verdragen.
Het is niet makkelijk om in de loop van de maanden en jaren als paar samen te leven. Soms is het nodig om je relatie bewust een stootje in de rug te geven en de dagelijkse routine te doorbreken. Probeer jullie intimiteit, tederheid terug te vinden met gemeenschappelijke projecten die jullie band terug zullen versterken. Stilaan zal ook seksualiteit terug een plaats krijgen in jullie leven. Hoewel seksualiteit slechts een van de talrijke facetten van je relatie is, blijft het toch een niet te verwaarlozen element.
Als er voor de geboorte van de baby al spanningen en conflicten in jullie relatie aanwezig zijn, is het een illusie te denken dat die problemen als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen met de komst van de baby. Talrijke jonge moeders en vaders vluchten na de geboorte in hun rol van moeder of vader zonder hun rol van “partner”, “echtgenoot”, “minnaar” terug op te nemen. Het belangrijkste is deze situatie bespreekbaar te maken waardoor jullie deze evolutie opnieuw kunnen omkeren.
Aarzel niet om beroep te doen op professionele hulp als jullie er niet alleen uit lijken te geraken. Relatietherapeuten kunnen jullie in dat geval echt helpen om terug jullie persoonlijk evenwicht en het evenwicht in jullie relatie terug te vinden.
Als jullie gelukkig zijn in jullie relatie, zijn jullie ook als ouder aangenaam, ontspannend en liefhebbend zijn. En dat is wat je kinderen nodig hebben om zich op hun beurt op een serene manier te ontwikkelen en de talrijke leerprocessen te doorlopen. Kinderen hebben dus meer aan gelukkige en serene ouders dan ouders die zich onterecht « opofferen » en vergeten voor zichzelf te leven.