En dat dit tijdens hun eerste levensmaand perfect normaal is? De vuistjes zijn vaak zo stevig gesloten, dat je ze maar moeilijk open krijgt. Krijg je toch een vuistje open, dan zal je merken dat de kleine hand heel reflexmatig naar je vinger grijpt en deze omklemt.

Fysieke kenmerken van een pasgeboren baby

Een pasgeboren baby weegt gemiddeld 3,400 kg, is 51 cm groot, heeft een schedelomtrek van 35 cm en zijn ledematen zijn half gebogen. Een pasgeboren baby slaapt gemiddeld 18 tot 20 uur per dag en neemt daarbij gewoonlijk dezelfde kenmerkende houding aan. Hij balt zijn handjes tot een vuist waarbij zijn duim bedekt wordt door de andere vingers. Wanneer hij wakker is en weent of drinkt, maakt hij strek- en buigbewegingen met zijn ledematen.

De reflexen van een pasgeboren baby

Daarnaast maakt de baby nog een hele reeks andere automatische, reflexmatige bewegingen waarvan het merendeel van voorbijgaande aard zijn. Deze reflexen zijn instinctieve bewegingen en zullen tijdens de eerste zes levensmaanden geleidelijk aan vervangen worden door bewuste bewegingen. Enkel de slik- en kokhalsreflex zullen altijd behouden blijven.

Dat neemt niet weg dat die reflexen uitermate belangrijk zijn. De kinderarts of de verloskundige zal de aanwezigheid van deze reflexen altijd testen omdat ze de weerspiegeling zijn van een goede neurologische ontwikkeling van de baby.

Als een baby deze reflexen niet heeft, dan is er iets mis met het zenuwstelsel. De baby mag deze reflexen dan ook weer niet te lang blijven vertonen, want ze moeten ook weer in een bepaalde volgorde verdwijnen. Naarmate het zenuwstelsel van de baby zich ontwikkelt, worden de reflexen overbodig. Reflexen die blijven aanhouden, kunnen wijzen op een verstoorde psychomotorische ontwikkeling.

Verschillende soorten reflexen:

• de asymmetrische tonische nekreflex:  Een hele mond vol voor een redelijk simpele beweging. Wanneer het hoofd van je kindje naar één kant draait, strekt hij zijn arm en been aan die zijde van zijn lichaam en buigt zijn arm en been aan de zijde van het lichaam waar hij niet naartoe kijkt. Deze reflex vormt het prille begin van de oog-handcoördinatie. Als je baby naar zijn handje kijkt en zijn hoofd draait, strekt deze arm zich en blijft hij naar zijn hand kijken. Zo leert hij zijn ogen te focussen op een langere afstand.
• de grijpreflex: De grijpreflex is een reflex die veel voorkomt bij baby's en treedt op als de palm van de hand van de zuigeling wordt gestimuleerd waardoor de vingers zich rond een voorwerp sluiten. Deze reflex begint na twee maanden te verdwijnen en is volledig verdwenen als de baby drie maanden oud is.
• de loop- of stapreflex: Het zal je verbazen, maar vlak na de geboorte kan je kleine wonder al loopbewegingen maken. Als je hem onder zijn armen verticaal iets voorovergebogen vasthoudt en zijn voeten een harde ondergrond laat raken, trekt hij zijn voetje op en maakt hij een soort ‘stapbeweging’. Het andere beentje wordt gestrekt en als deze de ondergrond raakt, maakt hij hier een ‘stapbeweging’ mee.
• de Moro-reflex of schrikreflex: Deze reflex wordt ook wel schrikreflex genoemd, hij waarschuwt je baby als het ware voor gevaar. Bij een onverwachte beweging of een plotseling geluid spreidt je baby zijn armen en benen wijd uit, strekt zijn vingers en opent zijn mondje. Daarna sluit hij zijn mond weer, buigt zijn armen en zwaait ze naar voren. Dit wordt vaak gevolgd door een flinke huilbui: je kleine roept om hulp. Het ontbreken van de Moro-reflex kan een aanwijzing zijn voor een stoornis van de hersenen.
• de slik- en kokhalsreflex: De slikreflex volgt eigenlijk gelijk op de zuigreflex. Hij zorgt voor de juiste slikbeweging wanneer voeding achter in het mondje komt. De kokhalsreflex voorkomt dat je baby stikt wanneer er per ongeluk te veel melk in zijn mond komt. Ook slijm wat zich in de luchtwegen bevindt, kan hij door middel van deze reflex naar buiten werken.
• de zoek- en zuigreflex: Wanneer je met je vinger over de wang van je baby strijkt, zal hij zijn hoofd naar je vinger toedraaien, zijn mond openen en zijn lippen om je vinger sluiten. Dit is de zoekreflex. Heel effectief, want op dezelfde manier zoekt je baby ook jouw tepel wanneer je hem aanlegt voor de borstvoeding. Zodra je baby iets in zijn mond voelt, zal hij gaan zuigen, de zuigreflex. Hierbij maakt hij ook slik- en kauwbewegingen. Dit vraagt heel wat coördinatie, want ook de ademhaling moet gereguleerd worden. Zo’n klein babymondje is overigens hartstikke sterk, want een volwassene zou uit een borst geen melk kunnen zuigen terwijl je kleine niets anders doet. Deze twee reflexen zijn erg belangrijk, want ze wijzen je kleine de weg naar zijn voeding.