Regelmatige slaapproblemen en de gevolgen ervan zijn nooit onschuldig. Als de baby eens een slechte nacht heeft, vinden de ouders dat niet grappig maar als het blijft duren, is de pret er helemaal vanaf.

Tijdens de eerste maanden is het normaal dat de zuigeling geen volledige nachten doorslaapt. Een baby wordt dan bijvoorbeeld wakker omdat hij honger heeft. Zodra zijn honger dan gestild wordt, wordt de baby dan ook weer rustig en hij slaapt terug in. Het is op dat moment normaal dat de baby wakker wordt en de ouders gaan daar ook goed mee om. Bovendien is de slaap een zuigeling licht; een geluid, licht of warmte is genoeg om een baby te wekken. Het is pas vanaf de leeftijd van 2 of 3 jaar dat een kind een diepe slaap kent.

Het tweede levensjaar van de baby is ook een gevoelige periode. 40% van de kinderen van 2 jaar worden nog minstens 1 keer per nacht wakker. Op lange termijn raken de ouders dan uitgeput en ook hun zenuwen worden zwaar op de proef gesteld.

Ziekte, pijn, opkomen van een tandje, verandering van gewoontes, een slechte dag... het kunnen allemaal verklaringen zijn voor een slechte nacht.

Na een slechte of een te korte nacht is de daaropvolgende dag meestal moeilijk: het kind kan moeilijker zijn dan gewoonlijk, slechtgeluimd zijn met als gevolg dat het hele gezin tegen de avond slechtgeluimd is.

De ouders proberen dan alles om de situatie te verbeteren, bv. het kind later in bed leggen, geen dutje meer laten doen, de baby in hun bed laten slapen, ... Deze oplossing zijn jammer genoeg niet ideaal en lossen bovendien niets op.