Een man en een vrouw willen een kind en meteen is een mooi verhaal van 9 maanden zwangerschap geboren.

Noem dit gerust een ongelofelijke technische prestatie, maar bovenal is het een buitengewoon menselijk avontuur van 3 helden : baby, mama en papa. Hier wordt de wiskundige logica buitenspel gezet, want de som van 1 plus 1 is niet langer 2 maar 3!

Het bevruchtingsepos

Stel je een horde spermatozoïden voor die een stormloop inzetten naar de eicel van de mama, die zich net losgemaakt heeft van de eierstok. D-day is coming: de kern van de spermatozoïde die uitverkoren werd tussen miljoenen concurrenten zal zich verenigen met de kern van de eicel en de bevruchting is een feit. De eerste cel van een nieuw klein wezentje is geboren.

Deze kernen dragen reeds alle genen, d.w.z. alle erfelijke eigenschappen van de ouders in zich: 23 chromosomen van hem en 23 chromosomen van haar, samen dus 46 chromosomen.

Het moment van de innesteling

Op de 4de dag na de bevruchting komt het eitje in de baarmoeder aan na een tocht door de eileider. Tijd voor de innesteling: het bevruchte eitje graaft zich in de baarmoederwand in.

Dit nest is zeer comfortabel omdat alles in het werk werd gesteld om deze hooggeëerde gast te verwelkomen. Bij deze gelegenheid vormen zich in de baarmoederwand vele diepe plooien, waarin de bloedvaten zich vermenigvuldigen. Het eitje zal zich als een kleine zuignap vastzetten op deze wand en zal hier geleidelijk in wegzinken om zich gedurende 9 maanden comfortabel in de baarmoeder te installeren.

De eerste vitale uitwisselingen

Rond de 10de dag na de bevruchting heeft het eitje een goed onderkomen gevonden. Slechts één cruciaal probleem vraagt nog om een oplossing: hoe geraakt het aan voedsel?

Dit is immers nodig omdat zich aan een ongelooflijk snel tempo nieuwe cellen ontwikkelen. Daarom zal het eitje contact maken met de bloedvaten van de mama en wordt geleidelijk een nieuwe structuur gevormd: de placenta. 

Deze heeft de vorm van een schijf die langs één zijde vastgehecht is aan de baarmoeder: langs hier komt het moederbloed, waaruit de baby alles haalt dat nodig is voor zijn groei: ijzer, aminozuren, suikers, ... De placenta speelt ook een zeer belangrijke rol als beschermende barrière: zij houdt de elementen tegen die zij schadelijk vindt voor baby, zoals de meeste microben, maar laat wel je antilichamen door die de baby beschermen tegen infecties.

Aan de andere kant komt de navelstreng. Deze is ongeveer 50 tot 60 cm lang en bevat een ader en twee slagaders: de ader voorziet de baby van voedsel en zuurstof, de slagaders brengen afvalstoffen (kooldioxide, ureum...) terug naar de placenta, om vervolgens in je bloedsomloop te worden afgevoerd.

De magie van de innesteling

Het feit dat een embryo zich in de baarmoeder nestelt en ontwikkelt, kan volkomen normaal en zelfs banaal lijken. En toch vormt dit fenomeen voor artsen en biologen een ongelooflijke paradox: hoe kan dit totaal nieuwe, unieke wezen, totaal anders dan de moeder, zich in het lichaam van de moeder vestigen, een parasitair leven leiden door zich tegoed te doen aan haar reserves en toch niet worden afgestoten?

Immers, normaal gesproken zal elk vreemd lichaam dat in ons organisme wordt binnengebracht systematisch worden afgestoten. Denk maar aan de geschiedenis van de orgaantransplantaties, die hebben geleid tot de ontdekking van dit afstotingsgedrag, dat de bijnaam "immuunreactie" heeft gekregen.

Waarom gebeurt dit niet bij een zwangerschap? Natuurlijk heeft men getracht hierop een antwoord te vinden, maar tot op vandaag heeft de natuur nog niet al haar geheimen prijsgegeven.