De komst van een baby verandert niet alleen het leven van de ouders maar ook het leven van de grootouders die in vele gevallen een speciale rol spelen.

Heel wat grootouders zijn tegenwoordig nog jong, actief en verkeren in goede gezondheid. Ze zijn bovendien meer beschikbaar, hebben meer ervaring en vervullen een aparte rol. In die zin kunnen ze de ouders perfect aanvullen.

Vele grootouders zorgen tegenwoordig voor hun kleinkinderen. In sommige gevallen enkel op bepaalde tijdstippen bv. wanneer de ouders er eens een avondje op uit gaan, wanneer de baby ziek is ... In andere gevallen vervullen de grootouders echt de rol van 'onthaalouders' terwijl mama en papa gaan werken.

Door tijd door te brengen met zijn grootouders, krijgt het kind een speciale band met zijn grootouders die onbreekbaar en speciaal is. Dankzij de verhalen van de grootouders ontdekt het kind zijn « voorgeschiedenis » en die van zijn familie. Het leert ook dat de wereld zich niet beperkt tot mama en papa en dat zijn ouders ook klein zijn geweest en dat zij vroeger ook domme dingen hebben gedaan. Grootouders vertellen ook over de zussen en broers die nu je kinds ooms en tantes zijn en hun kinderen, die nu je kinds neefjes en nichtjes zijn. Je kind leert met andere woorden heel wat bij over zijn familie bij de grootouders.

Grootouders hebben een groot voordeel t.o.v. de ouders: ze zijn niet verantwoordelijk voor de opvoeding van hun kleinkinderen en moeten niet dagelijks dezelfde taken uitvoeren. Zij hebben dus het geluk dat ze zich vooral kunnen concentreren op ludieke en recreatieve activiteiten: een wandeling, een bezoekje aan de zoo of aan een museum, een filmpje meepikken in de bioscoop, samen een vieruurtje eten,...

Ouders kunnen dat natuurlijk ook allemaal met hun kinderen doen maar zij moeten er ook de andere dingen bijnemen: de eventuele ziektes, het werk, de huistaken van het kind, eventuele straffen... Een uitstapje met de ouders is dus toch niet helemaal hetzelfde!

Het enige gevaar dat er bestaat, is dat de grootouders stilaan de rol van ouders overnemen waardoor de ouders als het ware op de tweede plaats komen. Om elk misverstand te vermijden, volstaat het eenvoudigweg tegen hen te zeggen dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kleinkinderen. Breng dit over zonder hen te kwetsen: zo bekom je een gezond evenwicht waarbij iedereen zich gelukkig zal voelen ...

Grootouders mogen natuurlijk wel suggesties doen en jonge ouders zullen trouwens dikwijls spontaan hun mening vragen. Dat neemt echter niet weg dat de grootouders niet rechtstreeks moeten tussenkomen in de beslissingen van de ouders.

Misschien woon je helemaal niet dichtbij je ouders en zien je kinderen hun grootouders niet zo vaak. Of misschien werkt de grootmoeder nog, heeft ze een druk sociaal leven of reist ze veel. In dat geval zal er minder regelmatig contact zijn maar een telefoontje van grootmoeder of een bezoekje tijdens de vakentie zal je kinderen dan toch gelukkig kunnen maken.

Er zijn zo van die momenten waarop grootouders een belangrijke rol spelen omdat zij als geen ander het kind een veilig gevoel kunnen bezorgen. Als de ouders door een moeilijke periode gaan of in het ergste geval, uit mekaar gaan bijvoorbeeld kunnen de grootouders de kinderen geruststellen. Op voorwaarde dat ze geen partij kiezen in het conflict en geen kritiek beginnen te uiten tov een van de ouders. Wanneer de grootouders in dit geval een neutrale houding aannemen, kunnen ze voor de kinderen echt voor stabiliteit zorgen en hen een vredige omgeving bieden.

Als besluit kunnen we dus stellen dat 'oma en opa', 'bomma en bompa', 'make en pake' of hoe ze ook genoemd worden, een niet te verwaarlozen rol spelen. Hun rol is onmisbaar voor de kleinkinderen. Alleen zij kunnen bepaalde verhalen vertellen, 'familiegeheimen' doorgeven,... allemaal dingen waar het kind ook nood aan heeft om groot te worden.