Wanneer de eicel loskomt, wordt ze opgevangen door het sterk geplooide, waaiervormige uiteinde van de eileider en langzaam verder gedreven door de bewegingen van de trilhaartjes die zich aan de wand van de eileider bevinden. Aangekomen in de eileider, heeft de eicel twaalf tot vierentwintig uur tijd om bevrucht te worden. Zoniet verschrompelt de eicel.

De mannelijke zaadcellen, die zich na gemeenschap in de vagina bevinden, moeten echter een lange weg afleggen. Zij komen via de baarmoederhals de baarmoeder binnen en zwemmen zo verder naar de eileiders. Met een snelheid van 3 millimeter per minuut, hebben zij 45 minuten tot 2 uur nodig om de plaats van bevruchting te bereiken.

Indien zij een eicel tegenkomen, kan deze eicel bevrucht worden. Daarvoor moet de zaadcel door het sterke buitenste membraan van de eicel binnendringen. De zaadcel kan door dit membraan dringen door enzymen af te geven die er een gat in maken. Vervolgens maakt de zaadcel zich klaar om ook de eicel zelf binnen te dringen. De zaadcel verliest lichaam en staart voor hij zijn chromosomen met die van het ei deelt.

De eicel reageert dadelijk hierop en het membraan van de eicel verandert onmiddellijk in een ondoordringbare barrière die alle overige zaadcellen tegenhoudt.