Vroeger werd de vrouwen zeer sterk afgeraden meer dan drie keizersneden te ondergaan. Een keizersnede werd immers uitgevoerd ter hoogte van het midden van de uterus, daar waar het gevormde litteken het meest gevoelig zou zijn. Maar de heelkundige technieken zijn erg verbeterd. Vandaag wordt de baarmoederwand onderaan ingesneden, achter de blaas, op een plaats waar de baarmoeder meer weerstand kan bieden.

Het is belangrijk te weten dat de buikspieren niet worden doorgesneden, doch alleen maar opengesperd worden. De twee lagen van het buikvlies daarentegen worden wel doorgesneden. Maar ook hier komen er veel minder verwikkelingen (inwendige bloedingen, het vastzitten van ingewanden, infecties) voor dan vroeger.

Bepaalde dingen verlopen wel anders na een keizersnede dan na een gewone bevalling:

• Bloedingen

Tijdens het herstelproces na de bevalling zal de uterus zich ontdoen van het sponsachtige weefsel dat de binnenzijde bekleedde. Dit zal gebeuren via de vagina, zoals bij menstruaties. Gedurende een viertal dagen treden er belangrijke bloedingen op: helrood van kleur en vaak met wat klontertjes. Bij een vrouw die een keizersnede heeft ondergaan zijn die bloedingen meestal nog overvloediger. Het is helemaal niet uitzonderlijk dat de speciale daarvoor gebruikte luiers 5 of 6 keer moeten ververst worden in de eerste 24 uur. Naar de 5e dag toe worden de bloedingen minder hevig en de kleur wordt eerst lichtroze, daarna gelig roze en tenslotte bijna wit. Deze bloedingen duren 4 tot 6 weken.

• Het samentrekken van de baarmoeder

De baarmoeder gaat inkrimpen om stilaan haar normale grootte van voor de zwangerschap terug te vinden. Dit stadium wordt doorgaans bereikt na een tweetal weken. Door het samentrekken worden de bloedvaten ook dichtgedrukt, zodat bloedingen na de normale bevalling voorkomen worden. Ook na een keizersnede treedt dit verschijnsel op: het begint zo'n 12 tot 24 uur na de ingreep, en omdat de uterus gekwetst is verloopt dit proces natuurlijk veel pijnlijker. De contracties duren 1 tot 4 dagen, hooguit een week. Vooral tijdens de eerste twee dagen zijn ze sterk voelbaar.

Deze contracties zijn een antwoord op het afscheiden door de hersenen van een hormoon: het ocytocine. Dit hormoon wordt overigens ook afgescheiden bij moeders die borstvoeding geven, op het ogenblik dat de baby aan de tepel zuigt. Waaruit volgt dat het zogen vaak gepaard gaat met het optreden van contracties.

Enkele tips om deze contracties minder pijnlijk te maken:

- Ga vaak plassen, en zeker vooraleer je de borst geeft. Een gevulde blaas gaat immers de uterus naar achter drukken en zo de contracties hinderen. - Tracht je gedurende de spasmen zoveel mogelijk te ontspannen. Je moet dan diep uitademen; vooral de buikspieren mogen niet gespannen zijn. Dit vraagt wel enige concentratie. - Druk een zacht kussen tegen je buik tijdens de spasmen.